Bijna Diwali en het raadsel van de scheidsrechtersfluit ...

Vandaag gaan we naar de Prayrona-3 school in Kestopur. Het taxiritje erheen is leuk omdat de stad zo vol is van Diwali (dat is morgen). De stad bruist gewoon. Overal is het druk met winkelende mensen, die nog even op het laatste moment hun Diwali-kado’s in huis willen halen en overal wordt de laatste hand gelegd aan de Diwali-pandal, de goden worden opgeschilderd en de laatste lichtjes opgehangen. Maar dit zou India niet zijn, als het ook niet met veel lawaai gepaard gaat. Muziek schalmt, nee schelt uit de luidsprekers …

binnenkort wordt ze onthuld !!

Bij Reena en Ashit is het gelukkig redelijk rustig. De kinderen zitten al op ons te wachten. De ‘special education teacher’ is er ook, hij werkt met een aantal slechthorende kinderen, maar hij geeft ook een paar
kinderen les die om andere redenen speciale aandacht nodig hebben. Het is een fijne man die veel rust uitstraalt, erg geduldigd is en hij kan goed met de kinderen overweg. Als we binnenkomen is hij met Akash aan het werk, deze jongen is bijna helemaal doof.

Vandaag willen we met de kinderen een tekening maken met zowel gekleurde plastic stikkers (die ze zelf op vorm mogen knippen) en met potlood of viltstift. De vellen gekleurde stikkers hebben we van Bosman Reklame uit Rotterdam gekregen, het is voor hun afval, maar hier kunnen we het goed gebruiken! 

Suma helpt de kleintjes

Er zit deze keer weer een heel bijzonder meisje bij. Vorig jaar hebben we Akash al ontmoet, de jongen met helblauwe/groene ogen, dit jaar is Dolly nieuw. We vragen ons af of dit wel haar echte naam is, maar goed, dat is ook weer niet zo belangrijk. Dolly is een schat van een meisje en vliegt me gelijk om mijn nek. Ze is nieuw op school en komt nu een maand of drie. Haar moeder wilde haar verkopen, ze heeft geestelijk een achterstand …  Nadat ze nu een paar maanden bij Reena en Ashit wordt opgevangen, hebben haar ouders hun gedachten veranderd. Gelukkig maar.

Dolly

De opdracht van vandaag is even wennen voor de kinderen, maar als ze eenmaal doorhebben wat de bedoeling is, worden er de mooiste werkstukjes gemaakt.  Een aantal jongens komt wat later binnen, maar ze pakken gelijk de draad op. De kleintjes worden door ons geholpen, maar ook Reena en Suma helpen een handje mee. Super!

zijn inspiratie is even op ...

Uiteindelijk hebben we een aantal prachtige werkstukjes bij elkaar en zijn we apetrots op onze kids!

Aan het eind van deze les krijgen de kinderen te eten, waarna ze weer huiswaarts keren. Een aantal kinderen kunnen niet zelfstandig naar huis en worden met het busje thuis gebracht. Het is dolle pret als wij ze uitzwaaien.

Dolly en Akash, prachtige kindjes !!

Suma heeft voor ons een eenvoudige lunch gemaakt, maar wat heet, eenvoudig ? Het bestaat altijd nog uit vijf verschillende gerechtjes, noem dat maar eenvoudig. We worden hier altijd hartstikke verwend! Tijdens het eten vragen we altijd honderd uit over India. Veel dingen begrijpen we niet en dan is het fijn dat Reena dat uit kan leggen.

Zo horen we elke nacht iemand op een fluitje blazen, zo’n scheidsrechtersfluitje. Het begint zo om een uur of 12 en het gaat de hele nacht door. Soms houdt hij je uit je slaap, maar soms is hij verder weg (of slaap je vaster) en heb je er geen erg in. We hebben echt geen idee wat of wie dat kan zijn. Reena legt uit dat het een soort buurtwacht is, hij houdt alles in de gaten en voorkomt dat er rare dingen gebeuren ’s nachts. Omdat hij betaald wordt door de mensen die er wonen, blaast hij op een fluitje, zodat iedereen kan horen dat hij er ook daadwerkelijk is … en daarom zijn wij allemaal zo gek op India J.

Als we bij school wegrijden is de stad helemaal veranderd in een gekkenhuis. Wat een drukte en wat een herrie. We laten ons afzetten bij het emporium, een enorme winkel met vaste prijzen, dus altijd handig (en zonder gedoe) winkelen voor toeristen. Helaas is het emporium verworden tot een enorme vieze chaos. We vinden er wel nog een paar leuke kleine olifantjes om te verkopen, maar verder is het hier alleen maar ‘bah’! 

Als we teruglopen, lopen we langs het Oberoi Hotel en worden we verleid (door wie ??) tot een biertje aan het zwembad. Als we eenmaal zitten, komt de ober vragen wat ons kamernummer is… Kamernummer ? Wij komen gewoon wat drinken. Helaas, de rand van het zwembad is alleen voor gasten en we worden naar de bar verjaagd. Ook prima natuurlijk. De goedkoopste kamers in dit hotel kosten overigens 300 euro per nacht … Als we weggaan en nog even het winkeltje induiken, vinden we de door ons felbegeerde geldrolletjes. Deze verkopen altijd goed op de markten en we konden ze tot op heden niet vinden. Joepie, weer een missie volbracht !!

Een eindje verder, bij New Market, staat een enorme pandal. Er is hier ook live-muziek, maar dit staat zo hard, dat je jezelf niet eens hoort praten. Wat een herrie (of wordt ik nu echt oud ?). We bewonderen de pandal, die echt prachtig is en lopen door naar Sudderstreet. Onderweg vinden we de gewenste schoenen met krultenen voor bij Erik z’n Indiase pak. Vandaag heb ik geen zin om af te dingen, dus die jongen had een goede koop …

We eten op Sudderstreet en als we weer richting huis gaan, kopen we nog wat water bij ‘ons’ winkeltje aan de overkant van ons guesthouse. De man is al helemaal in Diwali stemming en we vragen hem of hij nog dicht gaat tijdens Diwali. Nee hoor, hij wijst naar zijn altaartje in de winkel en zegt morgen ’s avonds om 10 uur dicht te gaan, verder is hij gewoon open. We krijgen een doosje sweets van hem mee en hij wenst alvast een ‘happy diwali’. 

het huisaltaartje in het winkeltje