School of bouwlocatie ?

De laatste keer dat ik hier was, november een jaar geleden, stond het oude, kleine schooltje er nog. Veel te klein, te donker en nodig aan vervanging toe. Een jaar geleden hebben we hier nog met de meiden van de school gedanst, achteraf leek het wel een soort afscheidsfeestje, terwijl dit niet als zodanig gearrangeerd was. Met tranen in mijn ogen liep ik de school uit, wetende dat het er een jaar later niet meer zou staan. Dat was ook de bedoeling en dat was ook goed, maar toch had ik ook mooie herinneringen hier.

Nu we dus een jaar later hier weer terug zijn, weten we niet wat we zien. Het oude gebouw is gesloopt en er is een nieuw gebouw herrezen. Het is nog niet af, daarover later meer, maar het skelet staat er. Het belangrijkste werk is gedaan.

Wow! Wat zijn we trots !!

Als we aankomen lopen, zijn we natuurlijk eerst nieuwsgierig naar hoe alles eruit ziet. Er zijn twee verdiepingsvloeren gemaakt, het is best hoog geworden. Als we boven staan, hebben we een ‘mooi’ uitzicht over de sloppenwijk (in hoeverre dit ‘mooi’ kan zijn, is de vraag). We kijken in binnenplaatsjes waar kinderen en spelletje doen of waar moeders hun kroost staat te wassen. Er is altijd wel iets te zien, het leven speelt zich volledig buiten af, het is nooit saai.

Als het meezit wordt volgende maand gestart met het maken van de muren. De bouw ligt al enige weken stil, er zijn verschillende redenen, maar de voornaamste is dat Ashit, degene die de bouw aanstuurt en controleert, een motorongeluk heeft gehad. Hij heeft drie maanden bedrust voorgeschreven gekregen waar hij zich (gelukkig) ook aan houdt. Het leek hem en iedereen anders verstandiger dat de bouw niet zonder zijn toezicht gecontinueerd werd. Daarnaast zitten we ook midden in de belangrijkste ‘feest-dagen-periode’ van het jaar, dus in deze weken zou er sowieso niet gebouwd worden. Maar goed, Ashit zijn herstel gaat voorspoedig, dus waarschijnlijk kan volgende maand de bouw hervat worden. Ze hopen dan in april 2013 klaar te zijn, ruim op tijd voor de moesson.

Langzamerhand loopt het pleintje vol met kinderen

Inmiddels is de school (ondanks dat het een bouwlocatie is) en het kleine pleintje ervoor volgestroomd met kinderen. Er is bezoek uit het buitenland en dat is natuurlijk altijd interessant. Vooral de beugel van Ilse doet het hem. De kinderen snappen er niets van en blijven er naar staren en wijzen. Beugels kennen ze hier niet.

Tanisa, een nieuw meisje die pas onlangs voor het eerst naar school kwam, welkom Tanisa!

We hebben Maura gevraagd ons te helpen met een lesje handenarbeid. Alleen zomaar komen kijken is zo saai. Van wat bolletjes wol en twee stokjes mogen de kinderen een mooi kunstwerkje maken. Ze moeten even de slag te pakken krijgen, maar met wat hulp lukt dat na enige tijd aardig. De kinderen hebben er zichtbaar lol in en sommige maken zelfs meerdere kunstwerkjes.

Maura legt uit het hoe het werkt

De allerkleinsten worden door ons geholpen. Jannie heeft een klein schatje aan haar zijde, die vol verve bezig is. Als haar kunstwerkje klaar is, neemt ze Jannie mee naar beneden en loodst ze haar door de sloppenwijk. Ze eindigt bij haar thuis, waar ze samen met Jannie haar maaksel vol trots laat zien. Zeer onder de indruk komt Jannie thuis. Het meisje behoort tot een van de armsten in de sloppenwijk en wat voor haar een ‘thuis’ is, wens je geen enkel kind toe.

Terwijl de oudere kinderen een handenarbeidles krijgen, krijgen de jongsten te eten. Het is altijd leuk om hier even bij te zijn. Sommige laten zich wel vijf keer opscheppen en het is goed te zien dat dit ook gewoon mogelijk is. Het is waarschijnlijk hun enige voedzame maaltijd deze dag. Sommige kinderen zorgen ook gelijk voor hun jongere broertjes of zusjes en samen zitten ze dan lekker te eten.

Reena deelt het eten uit

Ze zorgt gelijk voor haar kleinere zusje

Het is een rare situatie hoor hier, er hangen overal posters dat het er gevaarlijk is en een bouwlocatie. De trappen naar boven en de verdiepingen zijn niet afgezet, je (en dus ook de kinderen) kunnen overal vrij lopen, geen hekken of wat dan ook. En dan wordt er (behalve als het regent) ook nog ‘gewoon’ school gehouden. We hopen maar dat de bouw snel verder kan gaan, zodat er een veilige situatie ontstaat voor iedereen.

Als we weggaan, worden we traditioneel uitgeleide gedaan door de hele school. Haast allemaal lopen ze mee naar de straat waar onze taxi staat, de jongere meisjes willen graag hand in hand met je lopen, gelukkig zijn we met veel vandaag.

Onder de indruk verlaten we de sloppenwijk. Dankzij de geweldige inzet van de inwoners in Grijpskerke wordt er nu een nieuw schoolgebouw neergezet, waar we vandaag met eigen ogen getuige van mochten zijn. We hadden al wel eerder foto’s toegestuurd gekregen, maar dit is toch anders. Ik kan niet wachten om er volgend jaar terug te komen …