The day after …

Een (feest)dag als Diwali duurt nooit zomaar één dag. Vandaag (the day after) is het nog steeds een feestdag, nog steeds hebben de meeste mensen vrij van hun werk, het is ‘brother-sister-day’. Dus nog een dag waarop we niets ‘zinnigs’ kunnen doen helaas …

Maar ook nu geven we ons maar volledig over, dat is altijd maar het beste in India. We willen nog wat winkelen (en de winkels zijn ‘gelukkig’ wel allemaal open), dus vandaag is de uitgelezen dag hiervoor! Daarnaast zijn we wel benieuwd naar de pandals met hun goden in ‘ons dorp’. Gisteren natuurlijk wel gezien in de avond, maar vanmorgen gaan we voor een rondje in het daglicht. We zijn ook benieuwd hoeveel rommel er ligt van het vuurwerk enzo, het heeft gisteravond en vannacht flink geknald hier en daar. We weten hoe het in Nederland eruitziet naar oud en nieuw, hoe zou dat hier zijn?

Als we de deur van het hotelletje uitstappen, zien we al vrij snel dat er helemaal geen rommel ligt!! We verbazen ons, het is vannacht of vanmorgen vroeg allemaal al opgeruimd, chapeau! Bij de eerste pandal (50 meter naast ons hotelletje) moeten (ja moeten) we een foto maken. De heren doen zelfs speciaal het licht achter Kali voor ons aan. Iedereen hier is zo verschrikkelijk trots op hun pandal en Kali, super om te zien.

Bij de volgende pandal moeten (ja moeten) we gelijk gaan zitten. Voor we het weten hebben we een bakje eten in onze handen. Oeff, of we daar nu op zitten te wachten, het gaat net zo goed met onze maag en darmen. De vrouw des huizes ziet onze bezorgdheid en wuift het gelijk weg, ‘this is safe food’ zegt ze. Nou ja, op hoop van zegen dan maar. De aardappel is vrij pittig en laat ik liggen (Ilse eet het dapper op), maar de rijst met ghee is heerlijk. We vragen of dit een gebruik is na Diwali en inderdaad, iedereen mag hier aanschuiven voor een bordje voedsel. We blijven nog een poosje zitten en zien dat de een na de ander hier eten komt halen. Sommigen eten het hier op, sommigen nemen het mee naar huis. Leuk om mee te maken.

Als we verder lopen, komen we een kar tegen, we zijn nieuwsgierig wat er onder de kranten in de enorme bakken zit. We staan even stil en krijgen bijna gelijk weer een bordje eten in onze handen gedrukt. Ja maar … we hebben net op, we kunnen nog net op tijd bedanken. We zijn weer superverrast door de vriendelijkheid van de mensen, heerlijk. Op deze ochtend zullen we nog veel bordjes eten aangeboden krijgen.

We nemen ook weer een kijkje bij de ‘mooiste’ pandal van de wijk. Er is niemand te bekennen hier, dus we kunnen op het gemakje foto’s maken. Ineens staat er een tandeloos oud vrouwtje naast ons. Ze spreekt een paar woorden Engels en vraagt ons mee te gaan naar haar huis. Om te voorkomen dat we straks nee moeten zeggen tegen (weer) een bordje eten, slaan we haar aanbod maar direkt af. Wel een beetje sneu eigenlijk …

bakje koffie voor Kali

Een eindje verder staan we een poosje stil omdat …. ik weet eigenlijk niet meer waarom, maar we lijken ondertussen de rattenvangers van Hamelen wel. Een schare kinderen en volwassenen volgen ons inmiddels. Iedereen wil op de foto, vooral ouders willen dat we hun kinderen vastleggen. Als we uiteindelijk toch maar weer doorlopen, komen twee dames met sterretjes en een doosje lucifers aanlopen. Of we deze aan willen steken. Het valt niet mee, het duurt even voordat de sterretjes branden, maar als het eenmaal lukt, krijgen we een klein applaus. Happy Diwali !!

Aan het eind van deze superleuke ochtend bewegen we ons weer richting het centrum. Tijd voor nog wat aankopen. We slagen allemaal wonderwel (is eigenlijk niet zo moeilijk hier, ZOVEEL leuke dingen !!). We eten en drinken onderweg wat en eindigen de middag in New Market. Altijd weer feest om hier te zijn. Het is redelijk rustig vandaag, maar het is hier normaal een hussel en bussel van mensen, kooplui, koopwaar, mensen, mensen, mensen en mensen. Voor een van onze projecten kopen we stofjes, zodat ze daar leuke vlaggenlijntjes van kunnen maken en Jannie koopt nog wat kruiden. Weer een missie volbracht!

het sealen van de zakjes met kruiden

paneer

Op mijn verjaardag heb ik van Reena en Ashit een salwar gekregen, althans de stof ervoor. Deze stofjes heb ik afgelopen maandag bij de ‘English Tailor’ gebracht (is gewoon een Indier hoor) en hij zei dat het vrijdag klaar zou zijn. Prima. Nu we vandaag (woensdag) toevallig langslopen, roept hij me na. Mijn salwar is al klaar ! Zo trots als een aap laat hij het aan me zien en inderdaad, het ziet er weer fantastisch uit. Dit is echt een superkleermaker. Hij vraagt 100 roepies meer omdat hij zo zijn best heeft gedaan en vooral omdat dat ook zo goed gelukt is. Zijn ogen glimmen van trots en zijn glimlach is van oor tot oor … ik betaal zonder te morren 100 roepies meer …

Bij Blue Skye praten we met het personeel nog wat na over Diwali. We vragen Sam wat hij gisteravond heeft gedaan, nou ja, gewoon gewerkt (die lui hebben echt nooit vrij volgens mij) en om half 11 kwam de priester en hebben ze diwali gevierd. Ja maar … stotter ik … jij bent toch Moslim ? Vier jij dan Diwali ? “No problem!”  zegt hij lachend … heerlijk toch ?

Inmiddels is de avond alweer ver gevorderd, zijn we ‘gaar’ van het winkelen en niets doen en gaan we op weg naar huis. Maar altijd als je hier denkt klaar te zijn met ‘de dag’, loopt het toch weer anders. Net als we het metrostation uitlopen, zien we een enorme stoet op ons afkomen. Voorop lopen clowns, en daarna volgen muziekkorpsen, praalwagens met lichtjes, soort majorettes, nog meer clowns, nog meer praalwagens … en uiteindelijk Kali op een vrachtwagen. Aha, vanavond nog wordt Kali in de rivier gedumpt! Op geruimd staat netjes, daar ben ik het mee eens, maar of het dumpen van Kali in de rivier nou ook echt opruimen is, vraag ik me af ;-) De Hooghly zal het weer zwaar krijgen vannacht … 

Kali maakt haar laatste tocht ....