Fort Kochi

Vandaag gaan we naar Kochi! Kochi ligt hier ongeveer 25 kilometer vandaan, met de taxi laten we ons naar het ‘eind’ van het eiland rijden, waarna we met de ferry naar Kochi gaan. 10 minuutjes en je staat midden in de oude stad.

Havenstad Kochi is al eeuwenlang het centrum van de specerijenhandel. Kochi viel vroeger onder de heerschappij van de Portugezen, de Nederlanders-VOC (van 1663 tot 1795), waarna het in handen van de Britten viel.

Met een lokale ferry overvaren is altijd leuk. 3 roepies per persoon enkele reis, zeg maar een stuiver. Er gaat van alles mee, auto’s, tuktuks, vooral veel motoren, kleine vrachtwagentjes en ‘losse’ passagiers. Buiten ons verder geen toeristen. Er varen twee ferry’s continue op en neer en de ferry vertrekt altijd vol.

de motoren wachten totdat ze de ferry opmogen

In Kochi aangekomen lopen we richting het centrum van ‘Fort Kochi’, zoals het oude deel ook wel genoemd wordt. Van het fort is niets meer te zien, er zijn langs het strand nog wat oude delen zichtbaar (zo vertelt mijn reisgids), maar we hebben ze niet gevonden. 

We lopen via oude straatjes met koloniale sfeertjes richting de St. Francis Kerk. Dit is de oudst Europese kerk in India, gebouwd in 1503.

In Kochi is in 1524 Vasco Da Gama gestorven (tijdens zijn derde reis naar India) en hij is in deze kerk begraven. Pas 14 jaar later is hij overgebracht naar Lissabon. De grafsteen is nog altijd te bewonderen. Zo ook andere grafstenen van bijna allemaal Nederlanders! Het is raar om (zover van huis) ineens iets te kunnen lezen in je eigen taal.

Boven de kerkbanken hangen lange houten stokken met daar aan vast lange stukken stof. Vroeger werd dit gebruikt om de kerkgangers koel te houden. Een heel stelsel van touwen zorgde ervoor dat de planken over de hoofden heen konden wuiven, waardoor de stukken stof gingen wapperen en voor de nodige verkoeling zorgde.

We lopen verder, we moeten even wennen, Kochi is redelijk toeristisch en elke tuktukchauffeur wil je eigenlijk wel de stad rondrijden. 50 roepies per uur. 76 (?) roepies per uur. We krijgen allerlei tarieven naar ons hoofd geslingerd. We bedanken voor de rit, lopen vinden we leuker. Misschien hadden we het achteraf beter wel kunnen doen, want het is weer eens ondraaglijk vochtig en warm vandaag, het zweet gutst van onze hoofden en ruggen.

We lopen richting de Nederlandse begraafplaats die helaas gesloten is. We kunnen door de toegangspoort gluren en zien een kleine, prachtige, oude begraafplaats. De restauratie is in 2007 afgerond. De sleutel schijn je in de kerk te kunnen halen, maar ja, buiten ‘nieuwsgierigheid’ hebben wij geen goede reden om hier rond te struinen, dus vragen we het maar niet.

We lopen verder naar de Santa Cruz basiliek. Hier een compleet ander interieur, kleurrijk inclusief led- en neonverlichting. Bijzonder om te zien en ook bijzonder om je te realiseren dat zoveel honderden jaren geleden hier landgenoten rondliepen, die zich waarschijnlijk net zo verwonderde over de hitte als wij nu. Alleen hebben wij nu de luxe van fan en airco, dat was toen wel anders.

Aan het eind van de ochtend lopen we terug naar de ferry om Thea en Micky op te wachten. Zij gingen vanmiddag ook naar Kochi en Micky vond het leuk om ons de oude Joodse wijk te laten zien. Vinden wij ook leuk, tips van insiders zijn altijd goed. De kleine Sindu is er ook bij en kijkt nieuwsgierig uit de boodschappentas van Thea. Ze kijkt haar ogen uit, nog geen 6 weken oud en al op pad naar een grote stad ;-).

Thea met Sindu

Met de tuktuk rijden we naar de Joodse wijk. Dit was vroeger het centrum van de specerijenhandel. Op sommige plekken nog steeds, je ruikt de kruiden als je langs rijdt. De rest van de wijk is verworden tot heel veel toeristische winkeltjes die feitelijk allemaal hetzelfde verkopen. Jammer hoor. Er is hier een prachtige oude synagoge, helaas gesloten op zaterdag. Er is hier een ‘dutch palace’, maar daar hebben we helaas geen tijd voor (of nemen we geen tijd voor). Micky leidt ons naar twee unieke winkeltjes waar we wat kadootjes kopen. 

links Micky die wat olietjes wil kopen

Daarna door naar het Ginger House, een restaurant langs het water. We drinken hier wat. Naast dat het een restaurant is, is het ook een hele grote winkel/opslag van allemaal oude bouwmaterialen en oude interieuren. Je weet niet wat je ziet, ALLES!, van oude deuren tot ornamenten, tot beelden van mensen, goden, tot beelden van enorme olifanten of anders. Je kan het zo gek niet bedenken of ze hebben het hier wel. Geweldig om rond te struinen, echt, je blijft je verbazen! Er wordt hier ook een nieuw hotel gebouwd, maar dan met (deze) oude bouwmaterialen, het zal er straks ongetwijfeld geweldig uitzien.

We lunchen in Fort Kochi bij Hotel Malabar House, een oud koloniaal hotel. Ook al zo mooi. Het is trouwens grappig om te zien hoeveel aandacht je krijgt met de kleine Sindu in je handen. Terwijl de mensen hier de straathonden verfoeien en eigenlijk een hond als huisdier niet kennen, vinden ze Sindu allemaal even schattig. Is ook een (ex)straathond, maar goed, dat is blijkbaar toch anders.

Om vijf uur gaan Micky, Thea en Sindu naar huis, wij gaan naar een Kathakali dansvoorstelling. Het eerste uur mag je toekijken hoe de dansers zich opmaken, erg leuk om te zien. De hoofdrolspeler moet zelfs een groot deel van dat uur op de grond liggen, omdat iemand anders met stof en papier de rest van het masker afmaakt. 

 

Daarna volgt ruim een half uur uitleg over de dans. Er wordt niet gesproken, ze spreken ze met hun ogen en handen. Fascinerend om te zien. De laatste drie kwartier is de eigenlijke voorstelling, hier zijn alle acteurs volledig uitgedost. De eerste vijf minuten is achter een scherm, dit is het dansen voor de goden. Als er een festival is, duurt het allemaal net even wat langer. Dan wordt er eerst een uur achter een scherm gedanst en duurt het verder nog enkele uren lang.

Na deze voorstelling gaan we naar het Old Harbour Hotel, ook al weer zo’n oud mooi koloniaal gebouw, deze keer met een prachtige binnentuin. Helaas heeft het net flink geregend, zodat we niet buiten kunnen (en willen) zitten, maar dat maakt niet uit. De menukaart ziet er fantastisch uit en stelt niet teleur. In tegendeel, het eten is hier fantastisch!

Rond een uur of negen lopen we terug naar de ferry, die nu in het pikkedonker het water oversteekt. Het is nog net zo druk als overdag. Erik checkt even hoe de machinekamer eruit ziet. 

auto's rijden achteruit de ferry op

Als we halverwege zijn, wordt er boven Kochi vuurwerk afgestoken.

Aan de overkant staat de taxichauffeur al op ons te wachten, een goed half uur verder zijn we thuis. Wat een leuke dag, ondanks dat het er erg toeristisch is, vonden we Kochi een superleuke stad. Jammer dat we hier niet wat langer zijn om nog eens een dagje terug te gaan.