De kleine Sindu ligt te slapen in mijn armen. Ik weet niet
wat het is, ik geef helemaal niet om honden, maar voor deze heb ik een
uitzondering gemaakt. We zijn dikke vriendinnen geworden, zelfs Micky verbaast
zich erover hoe rustig Sindu wordt als ik haar oppak. Een half uur geleden
heeft hij ons (hier) laatste ontbijtje gebracht en bracht Sindu mee. Om nog
even te kunnen knuffelen. Of hij dat nu voor mij of voor Sindu bedoelde weet ik
niet, maakt ook niet uit. En terwijl Erik de laatste dingen in de rugzakken
propt, zit ik op de bank met de kleine. Ze lijkt nog niet te beseffen dat ze
een week geleden de loterij heeft gewonnen, toen Micky en Thea haar vonden op
straat.
 |
| Mahesh en Micky en Sindu (die weigerde om in de camera te kijken :-)) |
Mahesh helpt om alle bagage in de taxi te laden. Ik geef
Sindu nog een laatste knuffel voordat ik haar aan Micky teruggeef. Mijn eerste
hondenliefde J.
De vlucht is ruim een uur vertraagd, in Bangalore bel ik
Khan om hem in te lichten, hij kan een uurtje later naar de luchthaven komen. In
Calcutta loopt de bagageband vast, mannen druk in de weer met walkie-talkies en
na een uur (althans, zo voelt het) loopt de band weer. Vervolgens staat Khan
ons op een totaal verkeerde plek op te wachten. We rijden naar Maura om de
gestalde bagage op te halen en doordat we zo laat zijn, zitten we midden in de
spits en komen we pas om 7 uur aan in onze kamer. De dag van Murphy…
Het is weer even wennen, Kerala is fantastisch, maar in
vergelijking met Calcutta erg saai. Waar alles daar goed, mooi en lekker is,
scheuren we hier in de taxi van Khan over de fly-over, waar je makkelijk 100
km/h kan rijden, maar waar Khan maar 50 km/h gaat, omdat anders de auto in tweeën
scheurt. De zon staat hoog aan de horizon, maar kan zijn stralen niet in de
stad krijgen vanwege de heftige smog. We’re back!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten