We zijn kapot, gebroken, door elkaar gehusseld de hele dag
en de lucht is hier zo ijl dat we allebei naar adem happen. In de ‘receptie’
van ons nieuwe onderkomen ligt een klein meisje aan het zuurstof.
En dan Rigzin, onze chauffeur, hij ziet er enigszins verslagen
uit, al blijft hij lachen. Het is ook eigenlijk niet te doen, als we hadden
geweten dat het zo’n eind was, hadden we het anders ingedeeld.
Vandaag zijn we van de Nubra vallei naar het Pangong meer
gereden. Vanmorgen om 8 uur vertrokken en vanavond om 6 uur waren we er. Dat is
al een lange dag in de auto, maar de wegen zijn hier niet zoals thuis. Veel gaten,
regelmatig onverhard, stukken weggeslagen, het is maar zelden dat we ongestoord
lekker door kunnen rijden. We moesten twee passen over, de Wari La en de Chang
La, beide op ongeveer 5300 meter. De eerste ging nog wel, die weg is redelijk,
maar de Chang La is een stuk slechter. Je kan niet in slaap dommelen (Rigzin al
helemaal niet ;-)), want voor je het weet sla je ongewild een lichaamsdeel (te)
hard tegen de auto, zo slecht zijn de wegen hier.
Maar goed, nu genoeg met het geklaag, we zijn bij het
Pangong meer! Toen we de eerste glimps opvingen waren we er stil van, wat is
het hier prachtig. Omdat het al begin van de avond was toen we aankwamen,
hebben we er verder weinig van kunnen genieten, maar we hebben morgen nog een
hele dag.
Alhoewel de rit lang en soms hels was, waren de uitzichten
wederom schitterend. De wegen zijn soms erg smal, dan moesten we soms een
poosje wachten tot het tegemoet komend verkeer door was. Hoe anders was dat
eerder bij de Wari La pas. Daar hebben we geloof ik maar drie auto’s gezien,
die pas wordt nauwelijks bereden, terwijl het juist zo schitterend is.
Vanmorgen stonden we na een uurtje of twee rijden stil en
deze keer leek het erop alsof het wel eens even kon duren. Een minibusje stond
pal midden op de weg met pech. Een kapotte bladveer (voor de liefhebbers). Een
van de mannen probeerde het geheel te ‘repareren’ met touwtjes. De rest van de
mannen keek toe. Twee vrouwen waren in het veld hun koeien aan het hoeden en
kwamen ook even kijken. Aan de andere kant stond ook een autootje welk niet
verder kon vanwege dit pechgeval. Al met al een gezellige bedoening dus. Ik heb
koekjes uitgedeeld aan iedereen, we hebben er heerlijk gewandeld en van het
uitzicht genoten. Na een geruime tijd werd het wiel er weer onder gedaan en de
auto gestart. We hebben de mensen succes gewenst, want waarschijnlijk houdt
zo’n reparatie niet lang op zulke wegen.
Bij een klein riviertje eten we onze meegekregen lunches op.
Even de benen strekken, heerlijk.
En verder hebben we niet echt veel stil gestaan. Een bakje
thee bovenop de Chang La (waar het zelfs een klein beetje sneeuwde!) en er af
en toe heel even uit als de vergunningen gecontroleerd moesten worden (in dit
deel van Ladakh heb je speciale permits nodig om er te mogen zijn).
Maar wat is het hier toch mooi. Voor de Wari La en zeker ook
na de Chang La is het paradijselijk. Prachtige bergen omsluiten hooggelegen
groene natuurlijke weiden. Door de rotsen en keien die daar liggen stroomt een
helder water wat rechtstreeks uit de bergen komt. Zo mooi, zo rustgevend, je
wordt daar helemaal, maar dan ook helemaal stil van. Af en toe steekt een
bergmarmot (dat zijn best flinkerds hoor) zijn hoofd vanachter een rots. Of hij duikt
snel zijn hol in, geschrokken als hij is van het geluid van onze auto. Er
grazen yaks, ezels, paarden, (pashmina)geiten. We zien een vos. We horen vogels
zingen en het geluid van stromend water. Soms vliegt er een vogeltje voor onze
auto uit.
Bij het Pangong meer zitten we in een tent. Ik hoor nu de
halve familie al lachen, maar het is natuurlijk wel een deluxe tent J. Twee bedden met
heerlijk zachte matrassen en met maar liefst twee dekbedden op elkaar (het is
hier best koud op ongeveer 4000m hoogte). Achter in de tent een (westers)
toilet en een douche. Er hoort warm water te zijn, maar omdat het zo hard
waait, is het warm water ‘kapot’. Het is toch elke keer weer leuk om de smoezen
te horen waarom er eigenlijk toch geen warm water is. Ze brengen ons
morgenochtend een emmertje warm water, ook prima. In onze tent ligt
vloerbedekking, het ligt er los in, het waait zo hard dat de vloerbedekking
omhoog komt. In onze voortent ligt zachte ‘grasvloerbedekking’, met twee
stoeltjes en een tafeltje. Superdeluxe dus allemaal! En dat allemaal binnen 2
minuten lopen van het meer, goed geregeld Tenzin!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten