Op de fiets naar Ladakh? Wow! (5 juli)

kan voor de hete melk (chai), black thee en heet water (en twee potten met koekjes :-))

Vanmorgen is alles weer koek en ei met Erik. Gelukkig! Deze keer samen naar de Kalachakra. Het is warm vandaag, de zon schijnt volop. Gelukkig zijn de regens gestopt en daarmee gaan ook de vluchten van en naar New Delhi weer gewoon door. Vertrek en landing moet hier ‘op zicht’ gebeuren i.v.m. de hoge bergen en zodra er teveel bewolking en/of regen is, worden de vluchten ‘gewoon’ gecancelled. Naar we hebben begrepen zijn er al twee dagen geen toeristen gekomen en/of vertrokken. Maar vanmorgen hoorden we de vliegtuigen weer.

hier lopen we elke dag langs op weg naar het Kalachakra terrein

Het is rustig op het Kalachakra terrein. Er zijn enkele honderden lokale mensen en monniken, in het ‘buitenlander-vak’ is het nog het drukst. Dolpa en haar familie zijn er vandaag niet, ook gisteren waren ze er niet. Ze komen alleen als de Dalai Lama een teaching geeft en tijdens de initiaties. Als er ‘alleen maar’ gebeden wordt, komt de lokale bevolking niet. Morgen zal het er heel anders uitzien!

morgen zit dit weer helemaal vol!

Samen genieten we  van de mantra’s en de gebeden die de Dalai Lama en de monniken reciteren. Ze gaan verder met het prepareren van de tafel waar de mandala straks op gemaakt zal worden. Er worden meer lijnen getrokken, er worden ook weer lijnen weggehaald en er worden gerstekorrels neergelegd. Als ik het goed begrepen heb, zijn er 722 godheden die (doordat sommige lijnen weggehaald zijn) nu plaats kunnen nemen in de mandala. De gerstekorrels zijn er neergelegd als zijnde kussens, zodat de godheden hierop kunnen plaatsnemen. We hebben eerlijk gezegd niet alles meegekregen, omdat we wat te laat waren en omdat we ook nog tussendoor zijn gaan lunchen, maar aan het eind van vandaag heeft de Dalai Lama het eerste zand neergelegd voor de mandala. De monniken nemen het nu van hem over en zullen de komende dagen de Kalachakra-mandala maken.

Tijdens het reciteren van mantra's en gebeden verschijnt er een halo rond de zon!

Als we weglopen, zie ik een bekend gezicht. Ze kwam naast me zitten op de eerste dag toen Erik ziek  was. We raken aan de praat, ze heet Juli en komt uit Duitsland. Ik vraag of het klopt dat we haar op de fiets hebben gezien, dat dacht ik namelijk toen we zaten te lunchen. En jawel, het klopte, ze is op de fiets. Vanuit Duitsland, ze is nu 10 maanden onderweg. En toen wist ik even niets te zeggen, wow, wat een avontuur en wat een onderneming! Ze is met 15 (circus)artiesten gaan fietsen, onderweg geven ze workshops voor kinderen, inmiddels zijn ze nog met 3 over, waarvan de andere 2 in de bergen aan het fietsen zijn. Zij is nu hier alleen in Choglamsar bij de Kalachakra. Ze weet nog niet wat ze doet, het zit er misschien dik in dat ze alleen verder moet en ze weet niet of dat zo slim is. Wellicht gaat ze terug naar huis straks, maar ze wil misschien ook nog wel naar Nepal en dan naar Calcutta! Hé, Calcutta!! We vertellen haar over onze projecten en ze is gelijk enthousiast. Misschien kan ze wel een workshop geven aan onze kinderen! Zij is gespecialiseerd in theater. Wow, dat zou gaaf zijn! We wisselen emailadressen uit, wie weet kan ze strakjes in Calcutta onze kinderen een leuke tijd bezorgen.

de hoofdparaplu verkoopster

zo worden we hier op de hoogte gehouden van de uitslagen

Als we aan het eind van de middag thuis komen, is het weer gezellig druk. Inmiddels snappen we niets meer van de familieverbanden, iedereen is hier broer/zus/nicht en neef van elkaar. Maar goed, de ene oma heeft 15 kinderen, de andere 7, dus het zou allemaal best eens kunnen.

Opa en oma zijn ook weer terug. Ze vonden het niet leuk in het andere huis (van een andere dochter) even verderop. Ik vrees dat dit met ons (en daarmee bedoel ik ons zessen, als zijnde de westerse gasten hier) te maken heeft. Vooral oma vindt het heerlijk om aandacht van ons te krijgen. Ik kijk verrast als ik haar zie en ik krijg gelijk weer een heerlijke knuffel. Uit de zak van haar vest krabbelt ze een gedroogde abrikoos vandaan, dit ze in mijn mond stopt. Ze zijn enorm hard, maar als je er maar genoeg op sabbelt, worden ze vanzelf zacht.

met (een klein deel van) onze tijdelijke familie

de moeder van Dolpa, oma, een schat van een mens!

De schoonmoeder van Dolpa, we noemen haar 'Miss Hurley'

de moeder van Dolpa heeft het goed in haar oren geknoopt ;-)

Dan komt er nog een ‘neef’ en nog een andere ‘neef’, zijnde een monnik, om de hoek. Ze kletsen gezellig mee. De ‘monnik-neef’ zit in Nepal in het klooster. Als ik hem vraag waarom hij zo ver weg zit, zegt hij dat de kennis van het boeddhisme in de kloosters van Nepal veel hoger is dan hier in Ladakh. Daarom zit hij daar. Hij komt zo eens in de vier/vijf jaar terug. Oef! Ik vraag hem naar zijn dagritme, wat vooral uit studeren, bidden, eten en slapen bestaat. Hij zit al sinds zijn achtste jaar in het klooster en hij vertelt dat hij zijn ouders in het begin enorm miste.

Er loopt een spin in onze kamer, een fikse! Maar de zoon van Dolpa loopt achter me aan, hij is uit op onze koekjes die we in de kamer hebben. Ik wijs naar de spin en hij vraagt om een stukje papier. Ik geef hem een papieren zakdoekje en hij scheurt er een klein stukje af. Al neuriënd laat hij de spin op het stukje papier lopen, waarna hij haar voorzichtig naar buiten gooit.  

’s Avonds is het feest compleet. Iedereen leeft naar de verjaardag van de Dalai Lama toe, dat is morgen. Anita heeft een nieuwe jurk gekocht. Ze laat hem vol trots zien. Een nicht (ik weet echt van iedereen de naam niet) trekt ook haar mooie jurk aan en dan kan Dolpa ook niet achterblijven. Zij heeft een traditionele zwarte jurk aan, eerlijk gezegd een beetje saai, maar ze is er apetrots op. Ze draagt het duidelijk niet vaak. Het blijkt de ‘dracht’ voor getrouwde vrouwen, de kleurrijke kleding is voor de ongetrouwde vrouw. We lachen heel wat af, het lijkt wel een modeshow en de oma’s komen al snel op het gelach af. Wat een heerlijke avond! Maar ja, wat moeten wij nu toch aan morgen op de verjaardag van de Dalai Lama? We gaan er maar niet te moeilijk over doen, wat we ook aandoen, we vallen sowieso in het niet bij deze mooie mensen!

de modeshow van Lhamo en Anita en oma komt ook eventjes kijken (ze komt altijd kijken als we aan het lachen zijn, dan wordt ze nieuwsgierig en wil ze er ook bijzijn)